March of the pengui...euhm kangaroos.

Wanneer er 3 maanden voorbij zijn gevlogen, besef je dat je nog steeds in dezelfde streek verblijft, terwijl het hele land, waar je zoveel verwachtingen van hebt, nog steeds onverkend is gebleven. Je wordt wat lastig en gefrustreerd omdat er enkele zaken zijn die je tegenhouden zoals een werknemer die je blijft aan het lijntje houden met de belofte je werk te geven en daarmee 3 weken wacht. Een kleine angst door gebrek aan vertrouwen wat betreft de staat van je auto. Dat zijn erg grote hindernissen....

... maar plots besef je dat je alles in eigen handen hebt en dat beslissen enkel jij kan. Je rekent af met die hopeloze werkgever, de hemel trekt open, vogels beginnen te fluiten, rimpels verdwijnen, het verkeerslicht in Wellington Street springt op groen en je hoofd maakt nu reeds een zwempartij met de dolfijnen in Monkey Mia terwijl je lijfelijk zondag pas vertrekt voor een 4 weken durende 4000 km lange trip naar het tropische noorden. Eindbestemming : Darwin. Hoofstad van the Northern Territory.
Ik zal vergezeld worden door Max, een 19 jarige duitse jongen die ik gisteren ontmoet heb. Een derde ziel word nog steeds gezocht. Kandidaten genoeg.
Hoge verwachtingen liggen bij mij in The Kimberley. Filmproductie "Australia" is daar voor een groot deel gedraaid en aan foto's te zien is deze streek meer dan inspirerend.

De laatste weken verbleef ik bij de eigenaar van de Cinema van Perth. Ik was zodanig welkom dat ik zelfs zijn sleutel van zijn woning ter beschikking kreeg. Luxe waar ik zondag met plezier afscheid zal van nemen.

Mijn Van is momenteel binnen voor een groot onderhoud en enkele reparaties.
Financieel kan ik tegen een stootje, en voorkomen is beter dan genezen.

Hierna... kan ik onderweg zorgenloos slapen onder een knalheldere sterrenhemel met het verstand op nul.

Weinig belevenissen staat gelijk aan weinig blogberichten.
Dat zal vanaf nu weer veranderen.

stevig met de voeten op de grond,

damien, ondersteboven