Na een lange stilte neem ik nu mijn tijd om een uitgebreider stukje samen te vatten hoe het mij de laatste maanden vergaan is. Steeds uitstellen was de grotse reden van het verzuim van mijn blog. Sorry sorry. In ieder geval. weet ik zeker wat neer te schrijven. Het zou er nog aan moeten ontbreken.
Alles begon midden april toen ik vanuit Perth besloot om noordelijk te reizen in plaats van naar het oosten. (wat ik al lang van plan was) Het zuidelijke halfrond van Australie kent immers De traditionele zomer herfst winter lente seizoenen. Aangezien mijn verblijf in Perth veel langer is gebleken dan gepland, deels omwille van werkprioriteiten en deels omwille van de grote liefde voor die stad, zou ik in het zuidoosten de winter meegemaakt hebben. De keuze om langsheen de westkust noordelijk te trekken was dan ook veel gunstiger en rooskleuriger aangezien het noordelijk halfrond een tropisch karater heeft met het droge seizoen tussen mei en november. Perfect dus.
Ik vertrok met Karen, Belgische kwaliteit, Andrea, 100% Italiaanse Macho, Fanny en Alexandra, Franse sweetness, Thomas, droge Franse Wijnmaker en Max, Duitse onzekerheid, uit Perth Noordwaards.
Na de eerste dag ontmoetten we Dave en Chris, Britse humor! Ook in het bezit van een eigen wonig op wielen. Kort daarna botsten we tegen, jawel, een gast waarmee ik nog in den beginne een goeie nacht uit gevierd had : Allan, Amerikaans. Hij reisde samen met Laura (29 => later kreeg ze de nickname "granny"), ze is van Londen, met een brits accent om van te smullen. Robina, Nederlands, ja het moest er van komen he! haha, neen, om het met een waar stereotiep te zeggen : nederladse spontaniteit waar ik nog steeds van nageniet. En Matthew, die kort in ons gezelschap vertoefde. In Exmouth, reeds 2000 km noord van Perth, klikte het erg goed met 3 zweedse schoonheden, Sofia, Christine en Lotta.
Zo waren we compleet. 16 schatten van mensen, 5 vans en 8 verschillende nationaliteiten reisden in grote harmonie en eensgezindheid het ruwe, pure en unieke landschap van west australie door als 1 groot convoy. Zwemmen met de grootste vis ter wereld, de Whaleshark. Snorkelen in ningalo reef, de 2de grootste meteorietkrater inlopen, de grote kimerley region, watervallen, gorges, slangen, dingoes(wilde honden). Hoe meer noordelijk we trokken hoe meer we moesten uitkijken voor johnston crocodile, grootste croc ter wereld die huist in zout en zoet water. Uitkijken betekend dan niet zwemmen uiteraard.
Ik spreek vaak in superlatieven maar ik kan het toch niet laten om die 1 maand durende trek misschien wel als de beste ervaring te dopen in mijn kleine leventje. Het was een droom.
Eens in Darwin aangekomen en een nacht uit meegemaakt te hebben waar ik nu nog steeds sporen van nalaat, was het tijd voor het impulsieve plan naar Bali te vliegen voor 2 weken. Vanuit Darwin is dat immers erg goedkoop.
Bali (Hindoeisme, uitgang op het decadente toe, spotgoedkoop, leven als god in frankrijk zonder erg veel te moeten uitgeven) was een goed tussendoortje in mijn Ozlife.
Eens in Darwin was het serieuze tijdperk weer aangebroken. Geld verdienen, of eerder gezegd, geld proberen te verdienen.
Na 2 weken in Darwin te zwoegen in search for a job, waar ik genoeg uren kon kloppen om de 2de helft van mijn reis financieel ruim te zitten zonder bij te moeten jobben, (omdat ik immers Fre en mijn ouders op het programma heb) was mijn geduld op en besloot ik mijn plan Z aan te brengen : 1300 km terugrijden tot in Halls Creeck (Aboriginal Town) waar ik een telefoonnummer gekregen had van een Roadhouse. Na een telefoontje was alles geregeld en kon ik 2 dagen later daar starten.
Alles bij elkaar heb ik daar 460 uur, 55 dagen, 50 uur per week gewerkt aan een behoorlijk loon.
Om je een idee te geven : Wanneer ik iemand in Darwin hier vertel dat ik 2 maand in Halls Creeck gewerkt heb bekijken ze mij alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben. Halls Creeck is erg dood, ruwe mensen met een vrij geweldadig verleden.
Natuurlijk heb ik ook vriendelijke mensen ontmoet maar algemeen gezien was het vrij ongewoon daar te werken. Ik heb geen spijt dat ik die beslissing genomen heb en die 2 maand zitten verankerd in mijn geheugen.
Erg rijk en zelfvoldaan trok ik 2 maand later terug naar Darwin om Kakadu national park te verkennen. Kakadu : Grootste en uniekste national park in Australie. Onvergetelijk.
De 2 weken daarna was de verzoring van Kangoeroes en de opvang van baby kangoeroes mijn grootste zorg. Ik werkte in Nina's Ark, een Kangoeroeziekenhuis. Uniek!
Nu aangekomen in Darwin is het even wennen aan een deftige maatschappij die 3 maand ontbrak.
Volgende week komt fre toe en begint een groot nieuw hoofdstuk naar het Centrum en Oosten van Australie.
Never felt so alive.
damien.
zaterdag 12 september 2009
donderdag 16 april 2009
March of the pengui...euhm kangaroos.
Wanneer er 3 maanden voorbij zijn gevlogen, besef je dat je nog steeds in dezelfde streek verblijft, terwijl het hele land, waar je zoveel verwachtingen van hebt, nog steeds onverkend is gebleven. Je wordt wat lastig en gefrustreerd omdat er enkele zaken zijn die je tegenhouden zoals een werknemer die je blijft aan het lijntje houden met de belofte je werk te geven en daarmee 3 weken wacht. Een kleine angst door gebrek aan vertrouwen wat betreft de staat van je auto. Dat zijn erg grote hindernissen....
... maar plots besef je dat je alles in eigen handen hebt en dat beslissen enkel jij kan. Je rekent af met die hopeloze werkgever, de hemel trekt open, vogels beginnen te fluiten, rimpels verdwijnen, het verkeerslicht in Wellington Street springt op groen en je hoofd maakt nu reeds een zwempartij met de dolfijnen in Monkey Mia terwijl je lijfelijk zondag pas vertrekt voor een 4 weken durende 4000 km lange trip naar het tropische noorden. Eindbestemming : Darwin. Hoofstad van the Northern Territory.
Ik zal vergezeld worden door Max, een 19 jarige duitse jongen die ik gisteren ontmoet heb. Een derde ziel word nog steeds gezocht. Kandidaten genoeg.
Hoge verwachtingen liggen bij mij in The Kimberley. Filmproductie "Australia" is daar voor een groot deel gedraaid en aan foto's te zien is deze streek meer dan inspirerend.
De laatste weken verbleef ik bij de eigenaar van de Cinema van Perth. Ik was zodanig welkom dat ik zelfs zijn sleutel van zijn woning ter beschikking kreeg. Luxe waar ik zondag met plezier afscheid zal van nemen.
Mijn Van is momenteel binnen voor een groot onderhoud en enkele reparaties.
Financieel kan ik tegen een stootje, en voorkomen is beter dan genezen.
Hierna... kan ik onderweg zorgenloos slapen onder een knalheldere sterrenhemel met het verstand op nul.
Weinig belevenissen staat gelijk aan weinig blogberichten.
Dat zal vanaf nu weer veranderen.
stevig met de voeten op de grond,
damien, ondersteboven
... maar plots besef je dat je alles in eigen handen hebt en dat beslissen enkel jij kan. Je rekent af met die hopeloze werkgever, de hemel trekt open, vogels beginnen te fluiten, rimpels verdwijnen, het verkeerslicht in Wellington Street springt op groen en je hoofd maakt nu reeds een zwempartij met de dolfijnen in Monkey Mia terwijl je lijfelijk zondag pas vertrekt voor een 4 weken durende 4000 km lange trip naar het tropische noorden. Eindbestemming : Darwin. Hoofstad van the Northern Territory.
Ik zal vergezeld worden door Max, een 19 jarige duitse jongen die ik gisteren ontmoet heb. Een derde ziel word nog steeds gezocht. Kandidaten genoeg.
Hoge verwachtingen liggen bij mij in The Kimberley. Filmproductie "Australia" is daar voor een groot deel gedraaid en aan foto's te zien is deze streek meer dan inspirerend.
De laatste weken verbleef ik bij de eigenaar van de Cinema van Perth. Ik was zodanig welkom dat ik zelfs zijn sleutel van zijn woning ter beschikking kreeg. Luxe waar ik zondag met plezier afscheid zal van nemen.
Mijn Van is momenteel binnen voor een groot onderhoud en enkele reparaties.
Financieel kan ik tegen een stootje, en voorkomen is beter dan genezen.
Hierna... kan ik onderweg zorgenloos slapen onder een knalheldere sterrenhemel met het verstand op nul.
Weinig belevenissen staat gelijk aan weinig blogberichten.
Dat zal vanaf nu weer veranderen.
stevig met de voeten op de grond,
damien, ondersteboven
vrijdag 27 maart 2009
Terug van weggeweest : klaar voor het oosten!?
Vrienden,
Een lange tijd is verstreken en geen bericht kwam maar nu is mijn portefeuille goed gevuld en klaar voor...!
Ik werkte de laatste maand op een paardenraceboerderij. Mijn taken : Stallen uitkuisen, Voedingen samenstellen, voederen, water geven...dag in dag uit (en eenmalig : de kat begraven die gebeten was door een slang). Ik had het grote voordeel dat ik mijn Van kon parkeren in de achtertuin van die farm en elektriciteit en water kreeg. Enorm economisch dus. Op 29 dagen tijd werkte ik 26 dagen. 180 uur in totaal. Tenmiste dat dacht ik toch... Het zit namelijk zo : Ik had die farm gevonden via een soort van boerderij interimbureau. Door dat interimbureau kon ik maar 35 uur werken per week op die farm. Ik had dan maar geregeld met de baas van de Paardenfarm dat ik de overige uren cash uitbetaald zou krijgen. Ik woonde toch op zijn grondgebied. Prachtig dus, want ik had een extra bedrag van 870 dollar bij elkaar gewerkt. Blijkbaar veraschoot die baas hem een ongeluk toen hij mijn extra uren zag en betaalde mij maar 500 dollar extra. Dat noem ik echt balen!
Een bittere pil om te verwerken en aar ik nog steeds niks van snap. Hij zag me toch werken elke dag?
Mja, niks aan te doen ik probeer het zoveel mogelijk te relativeren. Uiteindelijk is 360 dollar de wereld niet en mag ik blij zijn dat ik extra heb kunnen werken. Maar toch...
Tegelijkertijd ben ik zo blij dat de "shitpicking"job (vgl. fruitpicking) verleden tijd is. De paarden zijn de enigen die ik een beetje zal missen denk ik.
na Rottnest Island met Christine bezocht te hebben en 1 dagje vrij in Perth heb ik nu een zee van vrije tijd voor me liggen.
Ik heb zelfs de luxe om te kiezen tussen vrije tijd of een andere job aan te nemen. nl. Catering. Via via ben ik er in geslaagd om een solicitatie te bekomen in een Cateringbedrijf.
Kiezen tussen meer werken en nog meer geld of vrije tijd en vertrekken naar het oosten met een ook niet klein kapitaal is dus niet gemakkelijk, maar ik ben blij dat ik die luxe heb.
Er is ook nog een grote update nodig van het fotoalbum voor degenen die geen facebook hebben. Dat komt er aan maar hier in bib neemt een grote hoeveelheid fotos uploaden veel tijd in beslag. Zo snel mogelijk!
Vanavond ga ik eens goed uitgaan met Christine, Jelle Jan en Jonathan. Dat is lang geleden!
greetzz
Damien (Damoe)
Een lange tijd is verstreken en geen bericht kwam maar nu is mijn portefeuille goed gevuld en klaar voor...!
Ik werkte de laatste maand op een paardenraceboerderij. Mijn taken : Stallen uitkuisen, Voedingen samenstellen, voederen, water geven...dag in dag uit (en eenmalig : de kat begraven die gebeten was door een slang). Ik had het grote voordeel dat ik mijn Van kon parkeren in de achtertuin van die farm en elektriciteit en water kreeg. Enorm economisch dus. Op 29 dagen tijd werkte ik 26 dagen. 180 uur in totaal. Tenmiste dat dacht ik toch... Het zit namelijk zo : Ik had die farm gevonden via een soort van boerderij interimbureau. Door dat interimbureau kon ik maar 35 uur werken per week op die farm. Ik had dan maar geregeld met de baas van de Paardenfarm dat ik de overige uren cash uitbetaald zou krijgen. Ik woonde toch op zijn grondgebied. Prachtig dus, want ik had een extra bedrag van 870 dollar bij elkaar gewerkt. Blijkbaar veraschoot die baas hem een ongeluk toen hij mijn extra uren zag en betaalde mij maar 500 dollar extra. Dat noem ik echt balen!
Een bittere pil om te verwerken en aar ik nog steeds niks van snap. Hij zag me toch werken elke dag?
Mja, niks aan te doen ik probeer het zoveel mogelijk te relativeren. Uiteindelijk is 360 dollar de wereld niet en mag ik blij zijn dat ik extra heb kunnen werken. Maar toch...
Tegelijkertijd ben ik zo blij dat de "shitpicking"job (vgl. fruitpicking) verleden tijd is. De paarden zijn de enigen die ik een beetje zal missen denk ik.
na Rottnest Island met Christine bezocht te hebben en 1 dagje vrij in Perth heb ik nu een zee van vrije tijd voor me liggen.
Ik heb zelfs de luxe om te kiezen tussen vrije tijd of een andere job aan te nemen. nl. Catering. Via via ben ik er in geslaagd om een solicitatie te bekomen in een Cateringbedrijf.
Kiezen tussen meer werken en nog meer geld of vrije tijd en vertrekken naar het oosten met een ook niet klein kapitaal is dus niet gemakkelijk, maar ik ben blij dat ik die luxe heb.
Er is ook nog een grote update nodig van het fotoalbum voor degenen die geen facebook hebben. Dat komt er aan maar hier in bib neemt een grote hoeveelheid fotos uploaden veel tijd in beslag. Zo snel mogelijk!
Vanavond ga ik eens goed uitgaan met Christine, Jelle Jan en Jonathan. Dat is lang geleden!
greetzz
Damien (Damoe)
woensdag 25 februari 2009
Vaste job?
Ik ben nog maar net uitgesproken of de andere boeg is een feit...
Ik vertrek binnen enkele uurtjes naar Swan valley. Dat is de streek ten noordoosten van Perth.
Via een schotse vriend Jamie ben ik daar aan een farmjob geraakt. Paardenstallen, schilderen, vanalles en nogwat dus...
18 Dollar per uur is zeker demoeite. De eerste 3 dagen proef en als ik het goed doe nemen ze me vast aan. Fingers crossed dus...
Het vertrek neemt ook het afscheid van Darren en Lilia en Sebastian met zich mee. Seb is nu dakloos, hij trekt zijn plan wel. Ook pieter en Tina zeg ik straks gedag.
Terug in Perth zal ik Christine, Jamie en vele anderen terugzien.
Reizen : Kennismaken, Afscheid nemen, weerzien, afscheid nemen...
Damoe
Ik vertrek binnen enkele uurtjes naar Swan valley. Dat is de streek ten noordoosten van Perth.
Via een schotse vriend Jamie ben ik daar aan een farmjob geraakt. Paardenstallen, schilderen, vanalles en nogwat dus...
18 Dollar per uur is zeker demoeite. De eerste 3 dagen proef en als ik het goed doe nemen ze me vast aan. Fingers crossed dus...
Het vertrek neemt ook het afscheid van Darren en Lilia en Sebastian met zich mee. Seb is nu dakloos, hij trekt zijn plan wel. Ook pieter en Tina zeg ik straks gedag.
Terug in Perth zal ik Christine, Jamie en vele anderen terugzien.
Reizen : Kennismaken, Afscheid nemen, weerzien, afscheid nemen...
Damoe
dinsdag 24 februari 2009
Denken aan verandering
Na nu toch al 1 maand in regio Margeret River te vertoeven denk ik er aan om binnen de 2 weken een andere horizon op te zoeken. Eind deze week komen Jelle en Jan toe in Perth, misschien legt dat wat mogelijkheden open. In ieder geval overweeg ik sterk om ergens midden maart naar Adilaide te rijden langs de zuidkust en zo naar Alice springs, naar het hart van Australie.
Dit heeft verschillende redenen. De economische crisis is hier alomtegenwoordig en een fulltime job vinden is nu erg moeilijk. In Alice Springs liggen de zaken net iets anders aangezien dat dorpje in het midden van de woestijn ligt. Via verschillende bronnen geloof ik nu daar sneller werk te vinden buiten de slechte druivenoogst van dit jaar hier in Margeret River.
Aboriginals cultuur is een andere reden om daarheen te gaan. Het zal een enorme cultuurshock zijn en erg interessant voor mij met het oog op research.
Ik mag zeker niet klagen want ik verdien geld nu. 2 dagen per week (donderdag en vrijdag) op de bouwwerf van Darren, de papa van het gastvrije gezin + de weinige uren druivenpluk. Geen hopen geld, maar optimistisch als we zijn, is 350 dollar per week beter dan niks. ( - taxen)
Ik denk hier erg luidop. De kans bestaan dat het volgende bericht helemaal over een andere boeg gegooid is.
Een luxe noem ik dat...
Damoe
Dit heeft verschillende redenen. De economische crisis is hier alomtegenwoordig en een fulltime job vinden is nu erg moeilijk. In Alice Springs liggen de zaken net iets anders aangezien dat dorpje in het midden van de woestijn ligt. Via verschillende bronnen geloof ik nu daar sneller werk te vinden buiten de slechte druivenoogst van dit jaar hier in Margeret River.
Aboriginals cultuur is een andere reden om daarheen te gaan. Het zal een enorme cultuurshock zijn en erg interessant voor mij met het oog op research.
Ik mag zeker niet klagen want ik verdien geld nu. 2 dagen per week (donderdag en vrijdag) op de bouwwerf van Darren, de papa van het gastvrije gezin + de weinige uren druivenpluk. Geen hopen geld, maar optimistisch als we zijn, is 350 dollar per week beter dan niks. ( - taxen)
Ik denk hier erg luidop. De kans bestaan dat het volgende bericht helemaal over een andere boeg gegooid is.
Een luxe noem ik dat...
Damoe
zondag 15 februari 2009
Gastvrijheid, onvoorwaardelijk.
Ik voel me soms slecht. Slecht omdat ik nooit iets terug kan doen. In plaats van geven en nemen is het in mijn geval steeds nemen en nemen. En als ik ook maar durf te twijfelen om eens iets niet te nemen, dan bekijken ze me alsof ik gek ben. "yes" heb ik deze week al heel veel in de mond genomen.
De laatste week worden we overstelpt met aanbiedingen. Zo ben ik nu reeds 3 dagen verzeild geraakt in een familie bestaande uit 5 kinderen en moeder en vader, gek op surfen, en overvriendelijk. 3 Keer per dag koken, gratis accomodatie en mee mogen rijden naar her en der zonder eigen benzine te verbruiken, alles is inclusief! Eergisteren was de uitnodiging in het bubbelbad met champagne en alweer een uitgebreide gourmet de normaalste zaak ter wereld. en deze avond zijn we alweer te gast voor een lekkere lasagne.
Op het zelfde moment hebben we4 nu ook tot donderdag vrije accomodatie in een hostel in Dunsbourough. Dat allemaal dankzij vrienden Neo en Ken van Taiwan die gisteren vervroegd vertrokken zijn naar Melbourne en nog enkele dagen over hadden in hun reservatie.
Alweer top dus!
De eerste 5 uren werk van 06 uur in de ochtend tot enkele uren geleden is ook een feit. Het voelt goed om, ook al was het maar een klein bedrag vandaag, geld te verdienen.
Ik heb het allemaal in eigen handen en wanneer je werkt merk je dat des te meer!
bereid om ook eens iets te geven en nog steeds ongelooflijk levend.see ya!
De laatste week worden we overstelpt met aanbiedingen. Zo ben ik nu reeds 3 dagen verzeild geraakt in een familie bestaande uit 5 kinderen en moeder en vader, gek op surfen, en overvriendelijk. 3 Keer per dag koken, gratis accomodatie en mee mogen rijden naar her en der zonder eigen benzine te verbruiken, alles is inclusief! Eergisteren was de uitnodiging in het bubbelbad met champagne en alweer een uitgebreide gourmet de normaalste zaak ter wereld. en deze avond zijn we alweer te gast voor een lekkere lasagne.
Op het zelfde moment hebben we4 nu ook tot donderdag vrije accomodatie in een hostel in Dunsbourough. Dat allemaal dankzij vrienden Neo en Ken van Taiwan die gisteren vervroegd vertrokken zijn naar Melbourne en nog enkele dagen over hadden in hun reservatie.
Alweer top dus!
De eerste 5 uren werk van 06 uur in de ochtend tot enkele uren geleden is ook een feit. Het voelt goed om, ook al was het maar een klein bedrag vandaag, geld te verdienen.
Ik heb het allemaal in eigen handen en wanneer je werkt merk je dat des te meer!
bereid om ook eens iets te geven en nog steeds ongelooflijk levend.see ya!
donderdag 12 februari 2009
Maandag werken geblazen!
Howareugoing,
De harvest is begonnen, ik heb een wijnboerderij gevonden samen met Sebastian, dus vanaf maandag werk ik van 's morgens vroeg 05.30 tot ...
Geld is zeer welkom nu, ik heb een kleine schuld af te betalen. Geen enkel probleem, want zo'n job is goed betaald. Tenminste : het hangt er vanaf hoe hard je werkt. 3 dollar per emmer druiven. Dat maakt dat je soms meer dan 200 dollar per dag kan verdienen. mooi dus...
Gisterenavond maakte ik voor het eerst kennis met een surfboard door de surfinitiatie van Seb. Deze morgen vroeg opgestaan en mijn Van dicht bij een afgelegen kust geparkeerd om te kunnen verder te kunnen oefenen. De eerste kennismaking is achter de rug en ik moet zeggen dat het reuze meevalt! Ik denk dat ik een toekomstige 'addict' ben... Surfgod Pieter Naessens zal me verder opleiden, dat vertelde hij me daarnet toch. Hehe.
Ik voelde tot mijn grote ontsteltenis enkele uren geleden de eerste australische regendruppels! ik geef toe, een beetje regen is welgekomen, al ben ik nu toch erg blij dat ik terug die gloeiende zonneschijn de ruimte zie binnenvallen.
Cheers mates!
De harvest is begonnen, ik heb een wijnboerderij gevonden samen met Sebastian, dus vanaf maandag werk ik van 's morgens vroeg 05.30 tot ...
Geld is zeer welkom nu, ik heb een kleine schuld af te betalen. Geen enkel probleem, want zo'n job is goed betaald. Tenminste : het hangt er vanaf hoe hard je werkt. 3 dollar per emmer druiven. Dat maakt dat je soms meer dan 200 dollar per dag kan verdienen. mooi dus...
Gisterenavond maakte ik voor het eerst kennis met een surfboard door de surfinitiatie van Seb. Deze morgen vroeg opgestaan en mijn Van dicht bij een afgelegen kust geparkeerd om te kunnen verder te kunnen oefenen. De eerste kennismaking is achter de rug en ik moet zeggen dat het reuze meevalt! Ik denk dat ik een toekomstige 'addict' ben... Surfgod Pieter Naessens zal me verder opleiden, dat vertelde hij me daarnet toch. Hehe.
Ik voelde tot mijn grote ontsteltenis enkele uren geleden de eerste australische regendruppels! ik geef toe, een beetje regen is welgekomen, al ben ik nu toch erg blij dat ik terug die gloeiende zonneschijn de ruimte zie binnenvallen.
Cheers mates!
woensdag 4 februari 2009
Margeret River
Na een toffe rit met enkele tussenstops in Yallingup en busleton, kwamen Madis Marelle en ik aan in Margeret River. Op invitatie van Pieter en Tina stopten we in Yallingup voor de BBQ. Voor het eerst at ik dan ook Kangoeroevlees (wat trouwens zeer gezond en goedkoop is...) Schiet mij niet dood, ik moet ook kunnen overleven...
Nu we toch over dieren bezig zijn : In busleton zagen we ook de eerste dolfijn in de erg verlaten kust. Op amper 5 m afstand kwam er plots een vin boven water. Prachtig om te zien! Het minder prettige nieuws daar is dat ik werd gebeten door een Jelly Fish. Een klein venijnig fisje met 3 tentakelachtige staartjes. Dat geeft even een erg vreemd gevoel maar gaat snel weer over. Geen erg!
Het leven in de van loopt erg vlot, ik ben goed georganiseerd en heb de juiste middelen om een lowbudget maar toch luxueuse reis te ervaren. Mijn verblijfplaats van vorige nacht en voor de komende nacht is een campingspot totaal ingesloten in de wilde natuur, 5 dollars per nacht. Aangezien ik ondertussen al vernomen heb dat de eigenaar elke dag om 18 uur zijn geld komt ophalen, kom ik simpelweg elke dag na 18 uur toe zodat ik niks hoef te betalen.
Ik ontmoet zo erg veel mensen dat ik ze onmogelijk allemaal in mijn blog kan opnemen.
Zo zijn nick van Sydney en zijn nederlandse vrouw mijn buren in de campingsite. Zeer lieve mensen, waar ik al erg veel tips van gekregen heb als het op reizen in Australie aankomt.
Nu ben ik volop op zoek naar een goed betaalde job, hoogstwaarschijnlijk in de wijnindustrie. Daarnet een telefoon gedaan waar ik waarschijnlijk samen met Sebastian zal opgenomen worden in een team. Fingers Crossed! De oogst begint dit jaar laat, anders had ik nu zeker al een job.
Bu no worries and no hurry!
heel beknopt en onmogelijk om alles te vertellen,
Damien
Nu we toch over dieren bezig zijn : In busleton zagen we ook de eerste dolfijn in de erg verlaten kust. Op amper 5 m afstand kwam er plots een vin boven water. Prachtig om te zien! Het minder prettige nieuws daar is dat ik werd gebeten door een Jelly Fish. Een klein venijnig fisje met 3 tentakelachtige staartjes. Dat geeft even een erg vreemd gevoel maar gaat snel weer over. Geen erg!
Het leven in de van loopt erg vlot, ik ben goed georganiseerd en heb de juiste middelen om een lowbudget maar toch luxueuse reis te ervaren. Mijn verblijfplaats van vorige nacht en voor de komende nacht is een campingspot totaal ingesloten in de wilde natuur, 5 dollars per nacht. Aangezien ik ondertussen al vernomen heb dat de eigenaar elke dag om 18 uur zijn geld komt ophalen, kom ik simpelweg elke dag na 18 uur toe zodat ik niks hoef te betalen.
Ik ontmoet zo erg veel mensen dat ik ze onmogelijk allemaal in mijn blog kan opnemen.
Zo zijn nick van Sydney en zijn nederlandse vrouw mijn buren in de campingsite. Zeer lieve mensen, waar ik al erg veel tips van gekregen heb als het op reizen in Australie aankomt.
Nu ben ik volop op zoek naar een goed betaalde job, hoogstwaarschijnlijk in de wijnindustrie. Daarnet een telefoon gedaan waar ik waarschijnlijk samen met Sebastian zal opgenomen worden in een team. Fingers Crossed! De oogst begint dit jaar laat, anders had ik nu zeker al een job.
Bu no worries and no hurry!
heel beknopt en onmogelijk om alles te vertellen,
Damien
vrijdag 30 januari 2009
the best is yet to come...
Mensen,
Wanneer je dan uiteindelijk uitcheckt uit je geliefkoosde Herberg, waar je toch min of meer een thuisgevoel hebt opgebouwd, kom je terug in de grote ruimte terecht van weleer. Met dat verschil dat je de stad toch wel al wat gewoon bent en je dat kleine hartje achterwege kan laten.
Mijn woonplaats kon dus veranderd worden naar de Van!Na de deal gesloten te hebben kon ik intrekken. Enkele vragen en zorgen kwamen op waar ik moest mee afrekenen : De officiele registratie van de auto moest geregeld worden, een verblijflaats moest gezocht worden, eten moest opgeslagen word, de Van moest grondig gekuist worden dus op zoek naar stofzuigers en kuisproducten, een reservesleutel laten maken, verzekering voor de van en roadassistance bij de RAC, enzovoort...
Ik besloot te gratis te parkeren buiten het centrum en van daaruit enkele dingen te organiseren. Wanneer ik te voet van het centrum terug naar mijn Van stapte, zag ik een iets oudere dame rond mijn van snuisteren. Ik stapte op haar af en vroeg wat er te zien was. Ze was opgetogen over mijn aankoop en was erg vriendelijk. Na wat praten nodigde ze me uit om te barbequen samen met haar man in het aanliggende Hyde Park. Dit moest je mij geen 2 keer vragen, dus vervoegde ik me bij het trouwens overheerlijke maal. Na wat over mezelf verteld te hebben en ze duidelijk te maken hoe voor mij de vork aan de steel zit, stelden ze voor om bij hen te komen logeren ( in het huis van haar zoon, die er op dit moment toch niet is) maw : ik heb een huis voor mij alleen samen et Marlon, een andere bewoner van dat huis afkomstig van Bali.
Gratis accomodatie en gratis voedig tot maandag is het resultaat. Ik heb de sleutel dus ben zo vrij als een vogeltje.
Dit liet me toe om alle regelingen die ik wou treffen op het gemak te volbrengen. De Van kuisen is nu kinderspel bijvoorbeeld.
De zoon van Cornelia is een manager van een soort humanitaire supermarkt waar het enorm goedkoop is. Alleen members kunnen inkopen doen. Ik dus ook! haha! 70 cent per kilo!Nog meer geluk dus...
Ik maakte tijdens het opkuisen van mijn van trouwens ook kennis met mijn eerste huisdier. Een huisdier dat ik minder graag zie dan mijn hond Milo eerlijk gezegd. De eerste spider in Australie voor mij is een feit. Groot exemplaar waarvan foto's binnenkort zichtbaar zullen zijn op facebook en picasa. Zo zal ik morgen ook de eerste foto's van mijn Van online zetten.Ik heb er 2 dagen over gedaan om hem zo goed mogelijk te organiseren en schoon te maken. Mijn woning is bijna een feit!
Maandag plan ik te vertrekken naar Margeret River met de bedoeling daar de wijnindustrie een handje te gaan helpen : geld verdienen dus! Ik neem hiervoor 2 mensen van Estonia ( Madis en Marelle) mee, zo worden de benzine kosten beperkt.
bewogen tijden!
Wanneer je dan uiteindelijk uitcheckt uit je geliefkoosde Herberg, waar je toch min of meer een thuisgevoel hebt opgebouwd, kom je terug in de grote ruimte terecht van weleer. Met dat verschil dat je de stad toch wel al wat gewoon bent en je dat kleine hartje achterwege kan laten.
Mijn woonplaats kon dus veranderd worden naar de Van!Na de deal gesloten te hebben kon ik intrekken. Enkele vragen en zorgen kwamen op waar ik moest mee afrekenen : De officiele registratie van de auto moest geregeld worden, een verblijflaats moest gezocht worden, eten moest opgeslagen word, de Van moest grondig gekuist worden dus op zoek naar stofzuigers en kuisproducten, een reservesleutel laten maken, verzekering voor de van en roadassistance bij de RAC, enzovoort...
Ik besloot te gratis te parkeren buiten het centrum en van daaruit enkele dingen te organiseren. Wanneer ik te voet van het centrum terug naar mijn Van stapte, zag ik een iets oudere dame rond mijn van snuisteren. Ik stapte op haar af en vroeg wat er te zien was. Ze was opgetogen over mijn aankoop en was erg vriendelijk. Na wat praten nodigde ze me uit om te barbequen samen met haar man in het aanliggende Hyde Park. Dit moest je mij geen 2 keer vragen, dus vervoegde ik me bij het trouwens overheerlijke maal. Na wat over mezelf verteld te hebben en ze duidelijk te maken hoe voor mij de vork aan de steel zit, stelden ze voor om bij hen te komen logeren ( in het huis van haar zoon, die er op dit moment toch niet is) maw : ik heb een huis voor mij alleen samen et Marlon, een andere bewoner van dat huis afkomstig van Bali.
Gratis accomodatie en gratis voedig tot maandag is het resultaat. Ik heb de sleutel dus ben zo vrij als een vogeltje.
Dit liet me toe om alle regelingen die ik wou treffen op het gemak te volbrengen. De Van kuisen is nu kinderspel bijvoorbeeld.
De zoon van Cornelia is een manager van een soort humanitaire supermarkt waar het enorm goedkoop is. Alleen members kunnen inkopen doen. Ik dus ook! haha! 70 cent per kilo!Nog meer geluk dus...
Ik maakte tijdens het opkuisen van mijn van trouwens ook kennis met mijn eerste huisdier. Een huisdier dat ik minder graag zie dan mijn hond Milo eerlijk gezegd. De eerste spider in Australie voor mij is een feit. Groot exemplaar waarvan foto's binnenkort zichtbaar zullen zijn op facebook en picasa. Zo zal ik morgen ook de eerste foto's van mijn Van online zetten.Ik heb er 2 dagen over gedaan om hem zo goed mogelijk te organiseren en schoon te maken. Mijn woning is bijna een feit!
Maandag plan ik te vertrekken naar Margeret River met de bedoeling daar de wijnindustrie een handje te gaan helpen : geld verdienen dus! Ik neem hiervoor 2 mensen van Estonia ( Madis en Marelle) mee, zo worden de benzine kosten beperkt.
bewogen tijden!
zondag 25 januari 2009
Het openbaar vervoer : 1 der veiligste ter wereld.
Wanneer je op de trein stapt, heb je het meteen door : Hier moet je geen boel zoeken. De 'conducteurs' zijn hier uitgerust alsof ze naar de oorlog moeten en meten meestal 3 meter hoog en 4 meter breed. Deze overdrijving is nodig om je een beeld te kunnen schetsen van het efficient gezag hier. Als je dit vergelijkt met de conducteur, tandenstoker, met de pet in de NMBS verschijnt er een lach op je gezicht, ik verzeker het je.
Zo is ook de politie keihard bij het oppakken van agressieve en meestal in de avond dronken aussies. Drinken op straat is hier verboden. Dat ondervond mijn vriend Cagrid gisterenavond : 200 dollar boete.
Morgen is het Australia day, het land zal op zijn kop staan. De gekte is al een week merkbaar door de hoeveelheid Australische vlaggen en de reclames op tv... Naar de avond toe zal er ook een groots vuurwerk te aanschouwen zijn, tijd voor een kopje melancholie en gezonde nostalgie denk ik dan.
Woensdag begint de ultieme vrijheid. Dan heb ik mijn van, en kan alles pas echt op me afkomen. Ik ben er meer dan klaar voor!
Cheers mate!
Zo is ook de politie keihard bij het oppakken van agressieve en meestal in de avond dronken aussies. Drinken op straat is hier verboden. Dat ondervond mijn vriend Cagrid gisterenavond : 200 dollar boete.
Morgen is het Australia day, het land zal op zijn kop staan. De gekte is al een week merkbaar door de hoeveelheid Australische vlaggen en de reclames op tv... Naar de avond toe zal er ook een groots vuurwerk te aanschouwen zijn, tijd voor een kopje melancholie en gezonde nostalgie denk ik dan.
Woensdag begint de ultieme vrijheid. Dan heb ik mijn van, en kan alles pas echt op me afkomen. Ik ben er meer dan klaar voor!
Cheers mate!
dinsdag 20 januari 2009
Een grote stap
Vandaag is een grote wending geweest in mijn verblijf hier.
Het is een lang verhaal, en lange verhalen kunnen bij mij maar moeilijk kort gehouden worden zoals jullie waarschijnlijkerwijs wel zullen weten. Toch doe ik mijn best. hehe
Deze morgen had ik een afspraak om de auto, die ik de dag ervoor gezien had en waar ik interesse voor had, te laten registrere. Ik had de eigenaars al min of meer duidelijk gemaakt dat ik hem zou kopen. Maar naarmate de het uur van afspraak naderde, des te meer ik begon te twijfelen aan de van : niet zoveel praktische plaatsen, en nog enkele dingen...
Ik ging vlak voor uur van afspraak nog even kijken naar de advertentiemuur van de vans en zag plots een, naar mijn gevoel toen, superaanbieding. Ik besliste, na de eigenaar van de nieuwe van te bellen en een afspraak te maken, om de afsraak van de andere van af te zeggen.
Die nieuwe van kon deze middag reeds bekeken worden. Eigenaar is een iets oudere persoon die reeds voor 2 jaar rondreed in Aussieland.
Deze middag ging voor mij de hemel open, alhoewel opener dan deze hemel dan eigelijk niet...hehe
De Van is een klein mobilhometype : Dubbel bed, pompbak,gasvuur, airco installatie, tafeltje, interieurverlichting (haha) allerlei keukenmateriaal en nog veel handige dingen...
Ik heb erg voorzichtig in de aankoop van een auto, laat dat duidelijk zijn.
Dit wordt nog meer bekrachtigd door wat Jelle en Jan ( 2 mede aussiebackpackers in het oosten) meegemaakt hebben. Hun van weigerde plots dienst en werd pertotal verklaard.
Ik ben dus gewaarschuwd. Daarom heb ik de eigenaar verplicht om een RAC keuring te laten doen, nu vrijdag. Dat is het equivalent van VDAB. Een zeer strenge keuring dus. Dat kost niet weinig, maar dan weet ik ook wat ik heb. Eens die achter de rug is, weet ik goed waar ik sta.
Ziezo, ik heb de hostel nog tot maandag. De kans is groot dat ik daarna, stilaan naar margeret river rijd, waar de druiven normaalgezien zullen liggen wachten.
Het korte verhaal is niks voor mij, I like long stories...
Vlaanderen, Wallonie, Belgie,
vrienden, familie,
gegroet!
Het is een lang verhaal, en lange verhalen kunnen bij mij maar moeilijk kort gehouden worden zoals jullie waarschijnlijkerwijs wel zullen weten. Toch doe ik mijn best. hehe
Deze morgen had ik een afspraak om de auto, die ik de dag ervoor gezien had en waar ik interesse voor had, te laten registrere. Ik had de eigenaars al min of meer duidelijk gemaakt dat ik hem zou kopen. Maar naarmate de het uur van afspraak naderde, des te meer ik begon te twijfelen aan de van : niet zoveel praktische plaatsen, en nog enkele dingen...
Ik ging vlak voor uur van afspraak nog even kijken naar de advertentiemuur van de vans en zag plots een, naar mijn gevoel toen, superaanbieding. Ik besliste, na de eigenaar van de nieuwe van te bellen en een afspraak te maken, om de afsraak van de andere van af te zeggen.
Die nieuwe van kon deze middag reeds bekeken worden. Eigenaar is een iets oudere persoon die reeds voor 2 jaar rondreed in Aussieland.
Deze middag ging voor mij de hemel open, alhoewel opener dan deze hemel dan eigelijk niet...hehe
De Van is een klein mobilhometype : Dubbel bed, pompbak,gasvuur, airco installatie, tafeltje, interieurverlichting (haha) allerlei keukenmateriaal en nog veel handige dingen...
Ik heb erg voorzichtig in de aankoop van een auto, laat dat duidelijk zijn.
Dit wordt nog meer bekrachtigd door wat Jelle en Jan ( 2 mede aussiebackpackers in het oosten) meegemaakt hebben. Hun van weigerde plots dienst en werd pertotal verklaard.
Ik ben dus gewaarschuwd. Daarom heb ik de eigenaar verplicht om een RAC keuring te laten doen, nu vrijdag. Dat is het equivalent van VDAB. Een zeer strenge keuring dus. Dat kost niet weinig, maar dan weet ik ook wat ik heb. Eens die achter de rug is, weet ik goed waar ik sta.
Ziezo, ik heb de hostel nog tot maandag. De kans is groot dat ik daarna, stilaan naar margeret river rijd, waar de druiven normaalgezien zullen liggen wachten.
Het korte verhaal is niks voor mij, I like long stories...
Vlaanderen, Wallonie, Belgie,
vrienden, familie,
gegroet!
zondag 18 januari 2009
Herberg Bam'bu
Het is definitief, ik ben nu gedurende een week in de beste herberg van Perth beland. Tenminste dat vind ik toch. Bambu heeft een ziel, je voelt niet zomaar een dak boven je hoofd
Gisteren avond met enkele vrienden (zo kan ik ze wel al noemen) uitgegaan, het was demoeite! Als eerste nacht night out in australie kon deze al tellen...
The ched heeft een zeer goede reputatie als club en is vlak naast onze herberg gelegen, ver moeten we dus zeker niet lopen.
Ik heb nu 2 camionettes gezien, eens een testritje mee gemaakt, maar uiteindelijk niet toegezegd omwille van de prijs. Niks willen overhaast beslissen, die aankoop is zeer belangrijk en ik ga er dan ook zeer voorzichtig mee omgaan.
Ik heb heel veel moeite om hier een deftig bericht neer te schrijven. Waarschijnlijk is dat te wijten aan de zware vorige nacht.
Soit ik post nog wel eens iets wanneer ik wat meer interessante dingen kan vertellen.
Gisteren avond met enkele vrienden (zo kan ik ze wel al noemen) uitgegaan, het was demoeite! Als eerste nacht night out in australie kon deze al tellen...
The ched heeft een zeer goede reputatie als club en is vlak naast onze herberg gelegen, ver moeten we dus zeker niet lopen.
Ik heb nu 2 camionettes gezien, eens een testritje mee gemaakt, maar uiteindelijk niet toegezegd omwille van de prijs. Niks willen overhaast beslissen, die aankoop is zeer belangrijk en ik ga er dan ook zeer voorzichtig mee omgaan.
Ik heb heel veel moeite om hier een deftig bericht neer te schrijven. Waarschijnlijk is dat te wijten aan de zware vorige nacht.
Soit ik post nog wel eens iets wanneer ik wat meer interessante dingen kan vertellen.
donderdag 15 januari 2009
de eerste week...
Wow, ik dartel hier nu al ongeveer een week rond, heb me nog geen seconde verveeld en groei naar de gedachte dat ik op een dag helemaal vrij zal zijn : de camionette.
Ik heb daarnet voor alle zekerheid nog een week bijgeboekt voor de herberg. Dat wil zeggen dat ik zeker nog tot 26 januari in de herberg zal verblijven. Het kan wel zijn dat ik al vroeger mijn vervoersmiddel zal hebben maar dat weerhoudt me in ieder geval niet om in de herberg te slapen, ik voel me daar goed, dus waarom niet nog een week langer. De zekerheid als basis de eerste weken kunnen zeker geen kwaad.
Een tof vooruitzicht : begin februari wordt de wijnindustrie weer actief. Dat wil zeggen dat er dan gemakkelijk werk zal te vinden zijn in boerderijen dat wat ik zo graag zou willen doen, hoe saai ook, je bent buiten : druiven plukken.
Op dit moment is werk vinden voor de komende weken de grootste zorg. Niet dat dat een noodzaak is, ik heb immers tijd, maar nu beginnen werken zou betekenen dat ik sneller zou kunnen verder trekken.
Die wijnfarms waar ik zou gaan werken liggen in Margeret River. Naar het schijnt een prachtige streek die tot de verbeelding spreekt. Pieter is sinds gisteren in centrum perth aangekomen, komende van Margeret river, waar hij gevestigd is. Ik bracht dus met hem de hele avond door. Nederlands praten, het was een tijdje geleden. De kans dat ik vanaf februari ten zuiden van Perth in margeret River zal vertoeven is dus groot.
Vandaag is de hitte enorm : 40 graden. Iedereen die in de zon loopt wordt bekeken van 'gij zijt niet goe wijs zeker?'
Ik ga strak naar cottleslow. een beachparadijs! Pieter pikt me op aan de herberg misschien mijn eerste surflessen? en... ja ik pas op voor de haaien, ik heb een harpoen gekocht!
see ya!
bye.
Ik heb daarnet voor alle zekerheid nog een week bijgeboekt voor de herberg. Dat wil zeggen dat ik zeker nog tot 26 januari in de herberg zal verblijven. Het kan wel zijn dat ik al vroeger mijn vervoersmiddel zal hebben maar dat weerhoudt me in ieder geval niet om in de herberg te slapen, ik voel me daar goed, dus waarom niet nog een week langer. De zekerheid als basis de eerste weken kunnen zeker geen kwaad.
Een tof vooruitzicht : begin februari wordt de wijnindustrie weer actief. Dat wil zeggen dat er dan gemakkelijk werk zal te vinden zijn in boerderijen dat wat ik zo graag zou willen doen, hoe saai ook, je bent buiten : druiven plukken.
Op dit moment is werk vinden voor de komende weken de grootste zorg. Niet dat dat een noodzaak is, ik heb immers tijd, maar nu beginnen werken zou betekenen dat ik sneller zou kunnen verder trekken.
Die wijnfarms waar ik zou gaan werken liggen in Margeret River. Naar het schijnt een prachtige streek die tot de verbeelding spreekt. Pieter is sinds gisteren in centrum perth aangekomen, komende van Margeret river, waar hij gevestigd is. Ik bracht dus met hem de hele avond door. Nederlands praten, het was een tijdje geleden. De kans dat ik vanaf februari ten zuiden van Perth in margeret River zal vertoeven is dus groot.
Vandaag is de hitte enorm : 40 graden. Iedereen die in de zon loopt wordt bekeken van 'gij zijt niet goe wijs zeker?'
Ik ga strak naar cottleslow. een beachparadijs! Pieter pikt me op aan de herberg misschien mijn eerste surflessen? en... ja ik pas op voor de haaien, ik heb een harpoen gekocht!
see ya!
bye.
zondag 11 januari 2009
No worries...
Aussies zeggen 'graag gedaan' op een heel ludieke manier. Op 'thanx' volgt onmiddellijk zonder twijfel : 'no worries!'
Die eerste dagen zijn me eerlijk gezegd niet gemakkelijk bevallen. Ik heb blijkbaar toch goed last gehad van de jetlag met slechte slaap als gevolg. Dat zijn kritieke momenten als je ergens alleen toekomt, jezelf verplichten om alles tijd te geven en relativeren is dan echt van belang.
Gisteren kon ik dan normaal gesproken naar de bambu herberg gaan. Eens toegekomen werd me verteld dat ik niet geboekt had, terwijl dat zeker wel zo was. Als noodoplossing kon ik in de herberg ernaast 1 nacht boeken, geen probleem... geen probleem? jawel hoor. Die herberg waar ik deze nacht dus in verbleef had meer weg van een verkrot hippiekot met een bende wilden in die in het midden van de nacht als halve zotten tegen de deur kwamen bonken. gevolg
: 3 uur slaap, de 2 de nacht op rij.
maarrr,
3 uur geleden ben ik ingecheckt in bambuhostel en wat ik vermoedde (en Pieter mij ook aangeraden heeft) is uitgekomen. Een goed douchke genomen en al een tof praatje gemaakt met enkele backpackers.
In mijn eerste herberg ontmoette ik 3 duitse meiden. Gisteren ben ik die toevallig in centrum Pert tegengekomen. Straks gaan we enkele noodzakelijke dingen doen zoals een bankrekening openen en dingen die het werken moeten mogelijk maken (zij zijn net ook aan hun trip begonnen.
mijn aussieGSM nummer is +61449169333
De busjesadvertenties hangen ook te lachen in de receptie van m'n herberg. Ik koop er zeker een!
Werk zoeken is het volgende doel : vol gas vooruit!
no worries dus, en als ik dat zou dreigen vergeten : er is altijd wel een Aussie die me eraan herinnert!
damian
Die eerste dagen zijn me eerlijk gezegd niet gemakkelijk bevallen. Ik heb blijkbaar toch goed last gehad van de jetlag met slechte slaap als gevolg. Dat zijn kritieke momenten als je ergens alleen toekomt, jezelf verplichten om alles tijd te geven en relativeren is dan echt van belang.
Gisteren kon ik dan normaal gesproken naar de bambu herberg gaan. Eens toegekomen werd me verteld dat ik niet geboekt had, terwijl dat zeker wel zo was. Als noodoplossing kon ik in de herberg ernaast 1 nacht boeken, geen probleem... geen probleem? jawel hoor. Die herberg waar ik deze nacht dus in verbleef had meer weg van een verkrot hippiekot met een bende wilden in die in het midden van de nacht als halve zotten tegen de deur kwamen bonken. gevolg
: 3 uur slaap, de 2 de nacht op rij.
maarrr,
3 uur geleden ben ik ingecheckt in bambuhostel en wat ik vermoedde (en Pieter mij ook aangeraden heeft) is uitgekomen. Een goed douchke genomen en al een tof praatje gemaakt met enkele backpackers.
In mijn eerste herberg ontmoette ik 3 duitse meiden. Gisteren ben ik die toevallig in centrum Pert tegengekomen. Straks gaan we enkele noodzakelijke dingen doen zoals een bankrekening openen en dingen die het werken moeten mogelijk maken (zij zijn net ook aan hun trip begonnen.
mijn aussieGSM nummer is +61449169333
De busjesadvertenties hangen ook te lachen in de receptie van m'n herberg. Ik koop er zeker een!
Werk zoeken is het volgende doel : vol gas vooruit!
no worries dus, en als ik dat zou dreigen vergeten : er is altijd wel een Aussie die me eraan herinnert!
damian
vrijdag 9 januari 2009
Aangekomen
Na een lange vlucht van 26 uur ben ik uiteindelijk aangekomen in Perth.
De vlucht werd gekenmerkt door een babbelzieke Brit Alister in de gate van vlucht naar singapore en de superspontane Bethany tijdens de vlucht naar singapore. Na zo`n gezelschap voel je je wel snel op je gemak en denk je dat je de wereld aan zal kunnen.
Natuurlijk, wanneer je uiteindelijk alleen uit de luchthaven komt met pak en zak voel je je echt wel klein. daar sta je dan.
Na een toffe babbel met de taxichauffeur word ik afgezet op de plaats waar mijn bed me zal verwelkomen. Eindelijk slaap!
Tenminste... toen ik aankwam was de herbergvoordeur gesloten, de receptie ook. Wat nu te doen?
Gelukkig plaatste onze lieve heer 2 zatte schotse backpackers in de voortuin van de herberg die zodanig zat waren dat ze met alle gemak de receptioniste wakker riepen. Die wist me te vertellen dat het gesloten was. Maar toen ik mijn naam vernoemde herkende ze die wel nog dus checkte ze me in.
Om 06 uur kroop ik het bed in en sliep tot 14uur. Nu nog steeds moe dus...
tof weetje is ook dat de eerste supermarkt die ik in Australie binnenstapte, er 1 van chinese oorsprong was. Ik was even het noorden (of laten we in dit geval het zuiden zeggen) kwijt.
gevolg : een omelet met een chinese boterkoek (ofzoiets)
mensen,
de wereld is enorm groot en ik ben superklein.
see ya!
De vlucht werd gekenmerkt door een babbelzieke Brit Alister in de gate van vlucht naar singapore en de superspontane Bethany tijdens de vlucht naar singapore. Na zo`n gezelschap voel je je wel snel op je gemak en denk je dat je de wereld aan zal kunnen.
Natuurlijk, wanneer je uiteindelijk alleen uit de luchthaven komt met pak en zak voel je je echt wel klein. daar sta je dan.
Na een toffe babbel met de taxichauffeur word ik afgezet op de plaats waar mijn bed me zal verwelkomen. Eindelijk slaap!
Tenminste... toen ik aankwam was de herbergvoordeur gesloten, de receptie ook. Wat nu te doen?
Gelukkig plaatste onze lieve heer 2 zatte schotse backpackers in de voortuin van de herberg die zodanig zat waren dat ze met alle gemak de receptioniste wakker riepen. Die wist me te vertellen dat het gesloten was. Maar toen ik mijn naam vernoemde herkende ze die wel nog dus checkte ze me in.
Om 06 uur kroop ik het bed in en sliep tot 14uur. Nu nog steeds moe dus...
tof weetje is ook dat de eerste supermarkt die ik in Australie binnenstapte, er 1 van chinese oorsprong was. Ik was even het noorden (of laten we in dit geval het zuiden zeggen) kwijt.
gevolg : een omelet met een chinese boterkoek (ofzoiets)
mensen,
de wereld is enorm groot en ik ben superklein.
see ya!
donderdag 8 januari 2009
Enkele uren voor het vertrek.
Het moment dat je van iedereen deftig afscheid genomen hebt, is vrij confronterend, je gaat echt weg : Je staat op, loopt rond in huis en kijkt naar minder interessante dingen die je voorheen misschien nog niet opgevallen waren. Je ontbijt, en besteedt maar de helft zoveel tijd meer aan wat het kauwen betreft omdat je een naam aan het bedenken bent voor je rugzak...
Zaterdagochtend 10 januari land ik in Perth om 02u (plaatselijke tijd) dat is vrijdagavond 18u in dit halfrond. Een herberg heb ik reeds geboekt voor 1 nacht.
Alles checken : valies mee, mijn hoofd mee...
Ik kan vertrekken!
tot in Perth!
Damien
Zaterdagochtend 10 januari land ik in Perth om 02u (plaatselijke tijd) dat is vrijdagavond 18u in dit halfrond. Een herberg heb ik reeds geboekt voor 1 nacht.
Alles checken : valies mee, mijn hoofd mee...
Ik kan vertrekken!
tot in Perth!
Damien
Abonneren op:
Posts (Atom)
Over mij
- Damien
- Gent, Oost-Vlaanderen, Belgium
- Mij voorstellen zou een beetje loos zijn. Deze blog dient als handig hulpmiddel om de ervaringen en het verloop te kunnen volgen voor degenen die dat wensen. Dat doe je best door je hier onder in te schrijven als volger.