Here we go again. (Ik biecht op en pleit schuldig)

Na een lange stilte neem ik nu mijn tijd om een uitgebreider stukje samen te vatten hoe het mij de laatste maanden vergaan is. Steeds uitstellen was de grotse reden van het verzuim van mijn blog. Sorry sorry. In ieder geval. weet ik zeker wat neer te schrijven. Het zou er nog aan moeten ontbreken.
Alles begon midden april toen ik vanuit Perth besloot om noordelijk te reizen in plaats van naar het oosten. (wat ik al lang van plan was) Het zuidelijke halfrond van Australie kent immers De traditionele zomer herfst winter lente seizoenen. Aangezien mijn verblijf in Perth veel langer is gebleken dan gepland, deels omwille van werkprioriteiten en deels omwille van de grote liefde voor die stad, zou ik in het zuidoosten de winter meegemaakt hebben. De keuze om langsheen de westkust noordelijk te trekken was dan ook veel gunstiger en rooskleuriger aangezien het noordelijk halfrond een tropisch karater heeft met het droge seizoen tussen mei en november. Perfect dus.
Ik vertrok met Karen, Belgische kwaliteit, Andrea, 100% Italiaanse Macho, Fanny en Alexandra, Franse sweetness, Thomas, droge Franse Wijnmaker en Max, Duitse onzekerheid, uit Perth Noordwaards.
Na de eerste dag ontmoetten we Dave en Chris, Britse humor! Ook in het bezit van een eigen wonig op wielen. Kort daarna botsten we tegen, jawel, een gast waarmee ik nog in den beginne een goeie nacht uit gevierd had : Allan, Amerikaans. Hij reisde samen met Laura (29 => later kreeg ze de nickname "granny"), ze is van Londen, met een brits accent om van te smullen. Robina, Nederlands, ja het moest er van komen he! haha, neen, om het met een waar stereotiep te zeggen : nederladse spontaniteit waar ik nog steeds van nageniet. En Matthew, die kort in ons gezelschap vertoefde. In Exmouth, reeds 2000 km noord van Perth, klikte het erg goed met 3 zweedse schoonheden, Sofia, Christine en Lotta.
Zo waren we compleet. 16 schatten van mensen, 5 vans en 8 verschillende nationaliteiten reisden in grote harmonie en eensgezindheid het ruwe, pure en unieke landschap van west australie door als 1 groot convoy. Zwemmen met de grootste vis ter wereld, de Whaleshark. Snorkelen in ningalo reef, de 2de grootste meteorietkrater inlopen, de grote kimerley region, watervallen, gorges, slangen, dingoes(wilde honden). Hoe meer noordelijk we trokken hoe meer we moesten uitkijken voor johnston crocodile, grootste croc ter wereld die huist in zout en zoet water. Uitkijken betekend dan niet zwemmen uiteraard.
Ik spreek vaak in superlatieven maar ik kan het toch niet laten om die 1 maand durende trek misschien wel als de beste ervaring te dopen in mijn kleine leventje. Het was een droom.

Eens in Darwin aangekomen en een nacht uit meegemaakt te hebben waar ik nu nog steeds sporen van nalaat, was het tijd voor het impulsieve plan naar Bali te vliegen voor 2 weken. Vanuit Darwin is dat immers erg goedkoop.
Bali (Hindoeisme, uitgang op het decadente toe, spotgoedkoop, leven als god in frankrijk zonder erg veel te moeten uitgeven) was een goed tussendoortje in mijn Ozlife.
Eens in Darwin was het serieuze tijdperk weer aangebroken. Geld verdienen, of eerder gezegd, geld proberen te verdienen.
Na 2 weken in Darwin te zwoegen in search for a job, waar ik genoeg uren kon kloppen om de 2de helft van mijn reis financieel ruim te zitten zonder bij te moeten jobben, (omdat ik immers Fre en mijn ouders op het programma heb) was mijn geduld op en besloot ik mijn plan Z aan te brengen : 1300 km terugrijden tot in Halls Creeck (Aboriginal Town) waar ik een telefoonnummer gekregen had van een Roadhouse. Na een telefoontje was alles geregeld en kon ik 2 dagen later daar starten.
Alles bij elkaar heb ik daar 460 uur, 55 dagen, 50 uur per week gewerkt aan een behoorlijk loon.
Om je een idee te geven : Wanneer ik iemand in Darwin hier vertel dat ik 2 maand in Halls Creeck gewerkt heb bekijken ze mij alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben. Halls Creeck is erg dood, ruwe mensen met een vrij geweldadig verleden.
Natuurlijk heb ik ook vriendelijke mensen ontmoet maar algemeen gezien was het vrij ongewoon daar te werken. Ik heb geen spijt dat ik die beslissing genomen heb en die 2 maand zitten verankerd in mijn geheugen.
Erg rijk en zelfvoldaan trok ik 2 maand later terug naar Darwin om Kakadu national park te verkennen. Kakadu : Grootste en uniekste national park in Australie. Onvergetelijk.
De 2 weken daarna was de verzoring van Kangoeroes en de opvang van baby kangoeroes mijn grootste zorg. Ik werkte in Nina's Ark, een Kangoeroeziekenhuis. Uniek!
Nu aangekomen in Darwin is het even wennen aan een deftige maatschappij die 3 maand ontbrak.
Volgende week komt fre toe en begint een groot nieuw hoofdstuk naar het Centrum en Oosten van Australie.

Never felt so alive.
damien.

March of the pengui...euhm kangaroos.

Wanneer er 3 maanden voorbij zijn gevlogen, besef je dat je nog steeds in dezelfde streek verblijft, terwijl het hele land, waar je zoveel verwachtingen van hebt, nog steeds onverkend is gebleven. Je wordt wat lastig en gefrustreerd omdat er enkele zaken zijn die je tegenhouden zoals een werknemer die je blijft aan het lijntje houden met de belofte je werk te geven en daarmee 3 weken wacht. Een kleine angst door gebrek aan vertrouwen wat betreft de staat van je auto. Dat zijn erg grote hindernissen....

... maar plots besef je dat je alles in eigen handen hebt en dat beslissen enkel jij kan. Je rekent af met die hopeloze werkgever, de hemel trekt open, vogels beginnen te fluiten, rimpels verdwijnen, het verkeerslicht in Wellington Street springt op groen en je hoofd maakt nu reeds een zwempartij met de dolfijnen in Monkey Mia terwijl je lijfelijk zondag pas vertrekt voor een 4 weken durende 4000 km lange trip naar het tropische noorden. Eindbestemming : Darwin. Hoofstad van the Northern Territory.
Ik zal vergezeld worden door Max, een 19 jarige duitse jongen die ik gisteren ontmoet heb. Een derde ziel word nog steeds gezocht. Kandidaten genoeg.
Hoge verwachtingen liggen bij mij in The Kimberley. Filmproductie "Australia" is daar voor een groot deel gedraaid en aan foto's te zien is deze streek meer dan inspirerend.

De laatste weken verbleef ik bij de eigenaar van de Cinema van Perth. Ik was zodanig welkom dat ik zelfs zijn sleutel van zijn woning ter beschikking kreeg. Luxe waar ik zondag met plezier afscheid zal van nemen.

Mijn Van is momenteel binnen voor een groot onderhoud en enkele reparaties.
Financieel kan ik tegen een stootje, en voorkomen is beter dan genezen.

Hierna... kan ik onderweg zorgenloos slapen onder een knalheldere sterrenhemel met het verstand op nul.

Weinig belevenissen staat gelijk aan weinig blogberichten.
Dat zal vanaf nu weer veranderen.

stevig met de voeten op de grond,

damien, ondersteboven

Terug van weggeweest : klaar voor het oosten!?

Vrienden,

Een lange tijd is verstreken en geen bericht kwam maar nu is mijn portefeuille goed gevuld en klaar voor...!
Ik werkte de laatste maand op een paardenraceboerderij. Mijn taken : Stallen uitkuisen, Voedingen samenstellen, voederen, water geven...dag in dag uit (en eenmalig : de kat begraven die gebeten was door een slang). Ik had het grote voordeel dat ik mijn Van kon parkeren in de achtertuin van die farm en elektriciteit en water kreeg. Enorm economisch dus. Op 29 dagen tijd werkte ik 26 dagen. 180 uur in totaal. Tenmiste dat dacht ik toch... Het zit namelijk zo : Ik had die farm gevonden via een soort van boerderij interimbureau. Door dat interimbureau kon ik maar 35 uur werken per week op die farm. Ik had dan maar geregeld met de baas van de Paardenfarm dat ik de overige uren cash uitbetaald zou krijgen. Ik woonde toch op zijn grondgebied. Prachtig dus, want ik had een extra bedrag van 870 dollar bij elkaar gewerkt. Blijkbaar veraschoot die baas hem een ongeluk toen hij mijn extra uren zag en betaalde mij maar 500 dollar extra. Dat noem ik echt balen!
Een bittere pil om te verwerken en aar ik nog steeds niks van snap. Hij zag me toch werken elke dag?
Mja, niks aan te doen ik probeer het zoveel mogelijk te relativeren. Uiteindelijk is 360 dollar de wereld niet en mag ik blij zijn dat ik extra heb kunnen werken. Maar toch...
Tegelijkertijd ben ik zo blij dat de "shitpicking"job (vgl. fruitpicking) verleden tijd is. De paarden zijn de enigen die ik een beetje zal missen denk ik.
na Rottnest Island met Christine bezocht te hebben en 1 dagje vrij in Perth heb ik nu een zee van vrije tijd voor me liggen.
Ik heb zelfs de luxe om te kiezen tussen vrije tijd of een andere job aan te nemen. nl. Catering. Via via ben ik er in geslaagd om een solicitatie te bekomen in een Cateringbedrijf.
Kiezen tussen meer werken en nog meer geld of vrije tijd en vertrekken naar het oosten met een ook niet klein kapitaal is dus niet gemakkelijk, maar ik ben blij dat ik die luxe heb.

Er is ook nog een grote update nodig van het fotoalbum voor degenen die geen facebook hebben. Dat komt er aan maar hier in bib neemt een grote hoeveelheid fotos uploaden veel tijd in beslag. Zo snel mogelijk!

Vanavond ga ik eens goed uitgaan met Christine, Jelle Jan en Jonathan. Dat is lang geleden!

greetzz

Damien (Damoe)

Vaste job?

Ik ben nog maar net uitgesproken of de andere boeg is een feit...
Ik vertrek binnen enkele uurtjes naar Swan valley. Dat is de streek ten noordoosten van Perth.
Via een schotse vriend Jamie ben ik daar aan een farmjob geraakt. Paardenstallen, schilderen, vanalles en nogwat dus...
18 Dollar per uur is zeker demoeite. De eerste 3 dagen proef en als ik het goed doe nemen ze me vast aan. Fingers crossed dus...
Het vertrek neemt ook het afscheid van Darren en Lilia en Sebastian met zich mee. Seb is nu dakloos, hij trekt zijn plan wel. Ook pieter en Tina zeg ik straks gedag.
Terug in Perth zal ik Christine, Jamie en vele anderen terugzien.

Reizen : Kennismaken, Afscheid nemen, weerzien, afscheid nemen...

Damoe

Denken aan verandering

Na nu toch al 1 maand in regio Margeret River te vertoeven denk ik er aan om binnen de 2 weken een andere horizon op te zoeken. Eind deze week komen Jelle en Jan toe in Perth, misschien legt dat wat mogelijkheden open. In ieder geval overweeg ik sterk om ergens midden maart naar Adilaide te rijden langs de zuidkust en zo naar Alice springs, naar het hart van Australie.
Dit heeft verschillende redenen. De economische crisis is hier alomtegenwoordig en een fulltime job vinden is nu erg moeilijk. In Alice Springs liggen de zaken net iets anders aangezien dat dorpje in het midden van de woestijn ligt. Via verschillende bronnen geloof ik nu daar sneller werk te vinden buiten de slechte druivenoogst van dit jaar hier in Margeret River.
Aboriginals cultuur is een andere reden om daarheen te gaan. Het zal een enorme cultuurshock zijn en erg interessant voor mij met het oog op research.
Ik mag zeker niet klagen want ik verdien geld nu. 2 dagen per week (donderdag en vrijdag) op de bouwwerf van Darren, de papa van het gastvrije gezin + de weinige uren druivenpluk. Geen hopen geld, maar optimistisch als we zijn, is 350 dollar per week beter dan niks. ( - taxen)
Ik denk hier erg luidop. De kans bestaan dat het volgende bericht helemaal over een andere boeg gegooid is.
Een luxe noem ik dat...

Damoe

Gastvrijheid, onvoorwaardelijk.

Ik voel me soms slecht. Slecht omdat ik nooit iets terug kan doen. In plaats van geven en nemen is het in mijn geval steeds nemen en nemen. En als ik ook maar durf te twijfelen om eens iets niet te nemen, dan bekijken ze me alsof ik gek ben. "yes" heb ik deze week al heel veel in de mond genomen.
De laatste week worden we overstelpt met aanbiedingen. Zo ben ik nu reeds 3 dagen verzeild geraakt in een familie bestaande uit 5 kinderen en moeder en vader, gek op surfen, en overvriendelijk. 3 Keer per dag koken, gratis accomodatie en mee mogen rijden naar her en der zonder eigen benzine te verbruiken, alles is inclusief! Eergisteren was de uitnodiging in het bubbelbad met champagne en alweer een uitgebreide gourmet de normaalste zaak ter wereld. en deze avond zijn we alweer te gast voor een lekkere lasagne.
Op het zelfde moment hebben we4 nu ook tot donderdag vrije accomodatie in een hostel in Dunsbourough. Dat allemaal dankzij vrienden Neo en Ken van Taiwan die gisteren vervroegd vertrokken zijn naar Melbourne en nog enkele dagen over hadden in hun reservatie.
Alweer top dus!
De eerste 5 uren werk van 06 uur in de ochtend tot enkele uren geleden is ook een feit. Het voelt goed om, ook al was het maar een klein bedrag vandaag, geld te verdienen.
Ik heb het allemaal in eigen handen en wanneer je werkt merk je dat des te meer!

bereid om ook eens iets te geven en nog steeds ongelooflijk levend.see ya!

Maandag werken geblazen!

Howareugoing,

De harvest is begonnen, ik heb een wijnboerderij gevonden samen met Sebastian, dus vanaf maandag werk ik van 's morgens vroeg 05.30 tot ...
Geld is zeer welkom nu, ik heb een kleine schuld af te betalen. Geen enkel probleem, want zo'n job is goed betaald. Tenminste : het hangt er vanaf hoe hard je werkt. 3 dollar per emmer druiven. Dat maakt dat je soms meer dan 200 dollar per dag kan verdienen. mooi dus...
Gisterenavond maakte ik voor het eerst kennis met een surfboard door de surfinitiatie van Seb. Deze morgen vroeg opgestaan en mijn Van dicht bij een afgelegen kust geparkeerd om te kunnen verder te kunnen oefenen. De eerste kennismaking is achter de rug en ik moet zeggen dat het reuze meevalt! Ik denk dat ik een toekomstige 'addict' ben... Surfgod Pieter Naessens zal me verder opleiden, dat vertelde hij me daarnet toch. Hehe.
Ik voelde tot mijn grote ontsteltenis enkele uren geleden de eerste australische regendruppels! ik geef toe, een beetje regen is welgekomen, al ben ik nu toch erg blij dat ik terug die gloeiende zonneschijn de ruimte zie binnenvallen.
Cheers mates!